Рэзюмэ: Unterschied zwischen den Versionen

Aus Westmärker Wiki
Zur Navigation springen Zur Suche springen
 
(3 dazwischenliegende Versionen desselben Benutzers werden nicht angezeigt)
Zeile 1: Zeile 1:
 
{{KTB}}
 
{{KTB}}
 +
[[Datei:Titelbild.jpg|link=Tagebuch-Fotos]]
 
{{Zusammenfassungsflaggenleiste}}
 
{{Zusammenfassungsflaggenleiste}}
 +
<!-- Рэзюмэ на беларускай мове -->
  
−
Герберт Schrödter, нарадзіўся ў Берліне ў 1910 годзе, служыў добраахвотнікам у арміі з 1940 па 1945 годзе, у апошні час у якасці лейтэнанта і кампаніі лідэра кулямётнай кампаніі. Ён ваяваў у асноўным у Умані, у прасторы вакол славянска ў Нікапалем і Курляндыі.  
+
Герберт Шрёдтэр нарадзіўся ў 1910 годзе ў Берліне. З 1940 па 1945 год ён служыў у арміі добраахвотнікам, пазней, у якасці лейтэнанта і камандзіра кулямётнай роты. У асноўным ён ваяваў у Умані, у Славянскім раёне, пад Нікапалем і ў Курляндыі.
  
−
1940-1944 ён быў курсант сяржант і ўзвод лідэра пяхотнага палка 477 (257. стралковай дывізіі, змяняючы корпусную прыналежнасць, у асноўным, 17-я армія і 1-я танкавая армія, група армій Поўдзень). Па-першае, як акупацыйныя сілы ў Польшчы, ён зняў 21 чэрвеня 1941 Аперацыя Барбароса ў частцы, ваяваў на катле ў Умані, дасягаючы, у асноўным аднесены да лідэра Рэзервовай, без асаблівых барацьбы з Данец. Узімку 1941/42 года ён прымаў удзел у баявых дзеяннях у Славянску і быў узнагароджаны Жалезным крыжом 2-га класа, пяхотнай штурмавой значок у срэбры і Ostmedaille. Неўзабаве пасля пачатку летняга наступлення 1942 года дывізія была перанесена, каб абнавіць і абароны прыбярэжных раёнаў у Францыю, дзе ён быў прызначаны лейтэнантам. У 1943 годзе яна прыйшла ў Славянску, які цяпер ваяваў назад да пачатку адступлення зноў. Пасля ранення і знаходжання ў бальніцы ў доме, дзе ён пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай, ён працаваў у Нікапаль. Там ён быў паранены пасля таго, як за кароткі час стаць у трэці раз, за ​​якую ён атрымаў за параненымі Badge срэбрам, і, такім чынам, ён не павінен быў сведкам знішчэння падзелу ў Румыніі. У 1944 годзе ён ажаніўся. 1944-45 ён узначаліў 3-ці роты корпуса MG батальёна 410 (Х армейскага корпуса 18-й арміі, групы армій Курляндыі) у раёне Ліепаі, дзе ён быў павышаны да першага лейтэнанта і 1-га класа Жалезны крыж і баявой зашпілька быў узнагароджаны ў бронзе. 1945 па 1949 год ён быў у савецкім палоне ў Рызе, Смаленску і Барысаве.  
+
З 1940 па 1944 год ён быў старшым сяржантам і камандзірам узвода 477-ога пяхотнага палка ( 257-я пяхотная дывізія, змяняючая корпусную прыналежнасць, галоўным чынам 17-ая армія або 1-ая танкавая армія, група армій “Поўдзень”). З 21. чэрвеня 1941 года ён прыймаў удзел у аперацыі Барбароса ў складзе акупацыйных войск у Польшчы. Ваюючы у “Уманьскім катле”, пераважна ў рэзерве камандуючага саставу, без асаблівага ўдзелу ў баявых дзеяннях, ён дайшоў да ракі Северскі Данец. Узімку 1941-1942 гадоў ён ваяваў каля Славянску, за што быў узнагароджаны Жалезным крыжом 2 класа, сярэбраным нагрудным знакам штурмавой пяхоты, а таксама Ўсходнім медалём. У хуткім часе пасля пачатку летняга наступлення ў 1942 годзе дывізія была пераведзена у Францыю для адпачынку і абароны прыбрэжных раёнаў. Там яму было прысвоена званне лейтынанта. У 1943 годзе дывізія была зноў адпраўлена ў Славянск, у якім у той час ужо пачалося адступленне. Пасля ранення і знаходжання ў шпіталі на радзіме, дзе ён пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай, ён служыў у Нікапале. Там ён быў зноў на той момант у трэці раз паранены, з прычыны чаго атрымаў сярэбраны нагрудны знак “За раненне”. Такім чынам яму не давялося быць сведкам знішчэння яго дывізіі ў Румыніі. У 1944 годзе ён ажаніўся. З 1944 па 1945 год ён узначальваў 3-ю роту 410-ага кулямётнага батальёну ( 10-ы армейкі корпус, 18-ая армія, група армій “Курляндыя”) у раёне Ліепаі, дзе ён быў павышаны да старшага лейтынанта і ўзнагароджаны Жалезным крыжом першага класа і нагрудным знакам у бронзе “За блізкі бой”. З 1945 па 1949 год ён знаходзіўся ў савецкім палоне ў Рызе, Смаленску і Барысаве.
  
−
ён пакінуў у 1944 годзе ў доме, дзе ён быў пакінуты ззаду, калі йшоў да сваёй сям'і, яго арыгінальны дзённік. У няволі, ён рэканструяваў яго і можа прынесці дадому незаўважанай.
+
Свой дзённік ён пакінуў у 1944 годзе на радзіме, але ў час уцёкаў яго сям’і рукапіс быў страчаны. У няволі ён аднавіў яго і потайкам прывез да дому.
  
−
''(Пераклад Google)''
+
<!-- ''(Пераклад: Maya Peters)'' -->
  
 
[[Kategorie:Tagebuchfragmente]]
 
[[Kategorie:Tagebuchfragmente]]

Aktuelle Version vom 17. August 2020, 18:40 Uhr

Titelbild.jpg

De.png Zusammenfassung Pl.png Streszczenie Ua.png Резюме Fr.png Résumé Lv.png Kopsavilkums Lt.png Santrauka By.png Рэзюмэ Ru.png Синопсис Gb.png Abstract

Герберт Шрёдтэр нарадзіўся ў 1910 годзе ў Берліне. З 1940 па 1945 год ён служыў у арміі добраахвотнікам, пазней, у якасці лейтэнанта і камандзіра кулямётнай роты. У асноўным ён ваяваў у Умані, у Славянскім раёне, пад Нікапалем і ў Курляндыі.

З 1940 па 1944 год ён быў старшым сяржантам і камандзірам узвода 477-ога пяхотнага палка ( 257-я пяхотная дывізія, змяняючая корпусную прыналежнасць, галоўным чынам 17-ая армія або 1-ая танкавая армія, група армій “Поўдзень”). З 21. чэрвеня 1941 года ён прыймаў удзел у аперацыі Барбароса ў складзе акупацыйных войск у Польшчы. Ваюючы у “Уманьскім катле”, пераважна ў рэзерве камандуючага саставу, без асаблівага ўдзелу ў баявых дзеяннях, ён дайшоў да ракі Северскі Данец. Узімку 1941-1942 гадоў ён ваяваў каля Славянску, за што быў узнагароджаны Жалезным крыжом 2 класа, сярэбраным нагрудным знакам штурмавой пяхоты, а таксама Ўсходнім медалём. У хуткім часе пасля пачатку летняга наступлення ў 1942 годзе дывізія была пераведзена у Францыю для адпачынку і абароны прыбрэжных раёнаў. Там яму было прысвоена званне лейтынанта. У 1943 годзе дывізія была зноў адпраўлена ў Славянск, у якім у той час ужо пачалося адступленне. Пасля ранення і знаходжання ў шпіталі на радзіме, дзе ён пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай, ён служыў у Нікапале. Там ён быў зноў на той момант у трэці раз паранены, з прычыны чаго атрымаў сярэбраны нагрудны знак “За раненне”. Такім чынам яму не давялося быць сведкам знішчэння яго дывізіі ў Румыніі. У 1944 годзе ён ажаніўся. З 1944 па 1945 год ён узначальваў 3-ю роту 410-ага кулямётнага батальёну ( 10-ы армейкі корпус, 18-ая армія, група армій “Курляндыя”) у раёне Ліепаі, дзе ён быў павышаны да старшага лейтынанта і ўзнагароджаны Жалезным крыжом першага класа і нагрудным знакам у бронзе “За блізкі бой”. З 1945 па 1949 год ён знаходзіўся ў савецкім палоне ў Рызе, Смаленску і Барысаве.

Свой дзённік ён пакінуў у 1944 годзе на радзіме, але ў час уцёкаў яго сям’і рукапіс быў страчаны. У няволі ён аднавіў яго і потайкам прывез да дому.

Abgerufen von „https://www.vexilli.net/w/index.php?title=Рэзюмэ&oldid=15443“